Besturing
Het stuurmechanisme van een driewieler ligt een stuk complexer dan bij een tweewieler. Het is niet zomaar een fiets waar een wiel bij toegevoegd is. De draaicirkel moet nu rekening houden met twee wielen.
Tijdens het onderzoek zijn er verschillende mechanismes voorbij gekomen. Twee mechanismes die in aanmerking komen voor het onderwerp zullen hieronder besproken worden.
Molenbesturing
Bij de molenbesturing zijn de wielen op één as bevestigd (fig1). Deze as is draaibaar om zijn middelpunt p. Wanneer er een bocht genomen wordt zullen de wielen verdraaien rond het middelpunt van de as en dus dezelfde hoek maken.
Deze besturing zal echter niet praktisch zijn voor het ontwerpen van de driewieler door de ruimte die noodzakelijk is voor dit mechanisme. Buiten dat is het sturen een stuk zwaarder.
Fig.1 Molenbesturing
Ackermann besturing
Bij de fuseebesturing bewegen de wielen om de fuseepen, deze fuseepen is verbonden met de fusee arm. Tussen deze twee stangen zit de stuurstang.
Fig.2 Fuseebesturing
Bij deze fusee besturing krijgen beide wielen dezelfde draaicirkel en is er geen gemeenschappelijk punt waar de verlengde lijnen elkaar snijden. Hierdoor zullen de wielen enigszins schuivend door de bocht gaan. Dit is niet de bedoeling, en om dit te voorkomen zal het principe ackermann worden toegepast. Hierbij wordt er vanuit het hart van de fuseepen een denkbeeldige lijn naar het midden van de achteras getrokken (fig.3). De fusee armen moeten in dezelfde richting komen te liggen als deze lijnen. Hierdoor zullen de wielen verschillende draaicirkels hebben en daarom niet schuivend door de bocht gaan. De schuine stand van de fusee armen wordt bepaald door de wielbasis en spoorbreedte van et voertuig. Zoals in figuur 4 te zien is beschrijven de wielen nu cirkels met één gemeenschappelijk middelpunt.
Fig.3 Ackermann besturing
Fig.4 Ackermann besturing, gemeenschappelijk middelpunt